உறியில் தயிர்வைத்து ஊருக்குள் வெண்ணெய் தேடுவோரே!    

''மண்கலம் கவிழ்ந்த போது வைத்து வைத்து அடுக்குவர்

வெங்கலம் கவிழ்ந்த போது வேணும் என்று பேணுவர்

நம்கலம் கவிழ்ந்த போது நாறும் என்று ஓடுவார்

எண் கலந்து நின்ற மாயம் என்ன மாயம் ஈசனே?''

உரை : கிராமப்புறத்தில் உபயோகப் படுத்தும் மண் பானை, சட்டி உடைந்து போனால் தூக்கியெறிந்து விடாது அதன் வாய்ப்பகுதியை மட்டும் உடைத்தெடுத்து பானை சட்டிகளுக்கு அடியில் முட்டுக் கொடுத்து உட்கார வைக்கும் மனையாகப் பயன்படுத்துவர்.

வெங்கலம் செம்புப் பானை ஓட்டையாகி ஒழுதாலும், அதன் உள்ளே ஊறும் களிம்பு சாயம் மற்றவற்றின் மீது படிந்தாலும் விடுவதில்லை அறைக்குள் பத்திரமாய்ப் பூட்டிப் பாதுகாப்பர்.

உயிர் போனபின் மனித உடல் மண்பானை போன்று கூட மதிப்பப்படுவதில்லை. அதிக நாள், நேரம் வீட்டுக்குள் வைத்திருந்தால் நாறிப்போகும் என உறவுகள் எடுத்தோடுவர். இதனை அறிந்திருந்தும் உன்னைப் பொருட்டாகக் கருதாமல் இந்த உடலை வைத்து மனிதர் செய்யும் வஞ்சகத்தனமும், பசப்புத் தனமும் என்னே என் இறைவனே! கேட்கிறார் சித்தர்.

அன்னை பற்றி அப்துல் கலாம்

கடல் அலைகள், பொன் மணல்
புனித யாத்ரீகர்களின் நம்பிக்கை
இராமேஸ்வரம் பள்ளிவாசல் தெரு
இவையெல்லாம் ஒன்று கலந்த உருவம் நீ
என் அன்னையே!

சுவர்க்கத்தின் ஆதரவுக் கரங்களாய்
எனக்கு நீ வாய்த்தாய்
போர்க்கால நாட்கள் என் நினைவிற்கு வருகின்றன
வாழ்க்கை ஒரு அறைகூவலாய் அமைந்த
கொந்தளிப்பான காலம் அது.

கதிரவன் உதிப்பதற்குப் பல மணி நேரம் முன்பே
எழுந்து நடக்க வேண்டும் வெகுதூரம்
கோயிலடியில் குடியிருந்த ஞானாசிரியரிடம்
பாடம் கற்கச் செல்லவேண்டும்.
மீண்டும் அரபுப் பள்ளிக்குப் பல மைல் தூரம்

   இது பொன்மொழியல்ல...  புன்னகை மொழி (1)   

o  நல்ல மனைவி அமைந்தவனின் வாழ்க்கை சொர்க்கம். நல்ல கணவன் அமையாத மனைவியின் வாழ்க்கை நரகம்.

o  குழந்தையை அன்புடன் கண்டிக்கும் அழகிய வித்தையை பெண்ணைப்போல் ஆணால் சுலபமாக கற்றுக்கொள்ள முடியாது.

o  ஆண்களின் கோபத்தை பெண்கள் சட்டை செய்வதில்லை, ஆனால் பெண்ணின் மவுனம் ஆண்களை பாடாய்ப்படுத்துகிறது, பயப்படுத்துகிறது,

o  அப்பாவிடம் 100% அன்பை மகளால் காட்ட முடிகிறது. அம்மாவுடனான அன்பை மகனால் 50% கூட காட்ட முடிவதில்லை.

o  எல்லோரிடமும் வெற்றி அடைந்து தன் ஆளுமையை நிரூபிக்கும் ஆண் தன் குழந்தையிடம் மட்டும் தோற்றுப்போவதில் மகிழ்ச்சி அடைகிறான்.

o  பெண்ணிடம் பேசும்போது ஆண் அவள் கண்களைப் பார்ப்பான். பெண் அவன் கண்ணை மட்டும்தான் பார்க்கிறானா? என்று பார்ப்பாள்.

o  ஆண்மையின் அடையாளமாக பெண்கள் நினைப்பது அவன் மீசையும், கம்பீரமும். பெண்மையின் அடையாளமாக ஆண்கள் நினைப்பது அவள் வெட்கமும், நளினமும்.

பெண் என்னும் பாலம்!

இரு நதிக் கரைகளை மிக அழகுற

இணைப்பதே நாம் காணும் பாலம்;

இல்லத்தில் உள்ளவர்களை எல்லாம்

இணைப்பவளே பெண் எனும் பாலம்.

தந்தை என்றால் பயம், மரியாதை;

தாய் என்றால் பாசம், உரிமைகள்;

தாயிடம் ஒருமுறை சொன்னாலேயே,

சேய் விரும்புவது உடனே கிடைக்கும்.

மாயையில் பேதலிக்கும் மனிதம்!

    ஃபாத்திமா நளீரா       

காலையில் – நீ

முஸ்லிமாக

வெளியே செல்கிறாய்

மாலையில்

முனாஃபிக்காக

வீட்டில் விழுகிறாய்.

உன்...

ஆன்மீக சிந்தனையை

புழுக்கள் கூட்டம்

புசித்து விட்டனவா?

மாயைகளின்

புகைக்குள் மிதக்கிறாயே..

ஏன் புறக்கணிக்கப் படுகிறாய்?

அன்புள்ள இஸ்லாத்துக்கு...
உன்னை பின்பற்றும்
அல்லாஹ்வின் அடியான்
எழுதிக் கொள்வது...

நீ எங்கிருந்து எப்போது
எதன் வழியாய் வந்தாய்
என்னுடைய மண்ணுக்கு?
 
புத்தகம் புரட்டினேன்...
சிரிக்கத் தோன்றும்
திரிந்த சரித்திரங்களில்
உனது முகவரிகள்
எங்குமே காணப்படவில்லை

      கண் என்னும் ஜன்னல்!       

ஜன்னல் என்பது இருவழி போக்கு.

ஒளியும், ஒலிகளும் மட்டுமின்றி,

ஜன்னல்கள் வழியே ஓடி வரும்,

வளியும், வாசனைகளும் கூடி!

வெளியே இருப்பவர் காணலாம்,

உள்ளே இருக்கும் பொருட்களை;

நபர்களை, நடவடிக்கைகளை;

நல்லது, பொல்லாதவைகளை.

குர்ஆன் எனும் கடலோரம்...!

குர்ஆன்- ஒரு மகா சமுத்திரம்
நாம் அதன் கரையிலேயே
உலா வருகிறோம் - ஆம்
ஓதுதல் எனும் கரையில்
காலையிலோ மாலையிலோ
'பரக்கத்' எனும் காற்று வாங்குகிறோம்.

கடலைப் பார்த்தாலே நமக்கு
ஒருவித அச்சம்தான்
கரையிலேயெ - நின்று விடுவோம்
குர்ஆன் மீதும் நமக்கு
ஒரு வித மதிப்பச்சம் அதனால் -
மத்ரஸா எனும் கரையைத் தாண்டுவதில்லை.

ஏழை எங்களுக்கே முதலிடம்...!

         பாத்திமா நளீரா        

ஹஜ்ஜுப் பெருநாள்   சிரிக்கிறது

ஹஜ்ஜாஜிகள் கூட்டம்   செழிக்கிறது.

சந்தோஷத்தைக் கொண்டாட   காசுக்குத்தான்

‘கல்பு" (மனம்) இல்லாமல்   காய்ந்து போயுள்ளது.

வருடந்தோறும்   ஹஜ் பட்டம்பெறும்

வசதி வர்க்கத்தினரே

சற்று நின்று...   பட்டினிக்குப்   பட்டியலிடும்

உங்கள் முஸ்லிம்   சமுதாயத்தையும்

திரும்பிப் பாருங்கள்..

அடிமைப்போக்கு மாறாமல் அகத்தில் அன்பு பிறக்காது!

மண வாழ்வை ஏற்று மச்சானாக ஒப்புக் கொண்டீர்
மழைக்கு குரல் பெருக்கும் தவளையாகி மகிழ்ந்தேன்!
மணநாள் குறித்தார் மணமேடையில் அமர்ந்தேன்!

முத்தவல்லியும் சாட்சிகளும் நோட்டு தூக்கி வந்தனர்
மூன்று சம்மதம் வேண்டுமென்றார்; மூன்று கிராம் தங்கத்துக்கு
கையப்பம் தா என்றார்; தலையெழுத்தை தான் தாவென்றார்!

மலர் முகத்துடன் வந்த மாப்பிள்ளை உறவினர் கை ஜாடையால்
கைச்செயின் கனமாக இல்லையென்றார், என் அன்னையிடம்!
முல்லைப் பல்காட்டிக் கொண்டிருந்த மாமியார் முகம் மாறியது! என்
முடியைத் தூக்கி கழுத்தைப் பார்த்து வெறித்தன அவர் கண்கள்! 

எங்கிருந்து வந்தேன்? எனக்குத் தெரியாது!

    மவ்லவீ, அஷ்ஷெய்க் ஏ.ஸி. அகார் முஹம்மத் நளீமி      

எனக்குத் தெரியாது

நான் வந்தேன்

எங்கிருந்து என்பது எனக்குத் தெரியாது

ஆனாலும் வந்தேன்

என் முன்னால் ஒரு பாதையைக் கண்டேன்

அதில் நடக்கலானேன்

நான் விரும்பினாலும், விரும்பாவிட்டாலும்

நான் நடந்து கொண்டே இருப்பேன்.

எப்படி வந்தேன்?

எனது பாதையை எப்படி கண்டேன்?

எனக்குத் தெரியாது.

இறுதியும் - உறுதியும் 

எததனை காலம் வாழப்போகிறாய் மனிதா?

நீ எத்தனை காலம் வாழப்போகிறாய்?

நீ வந்த பாதையை விட போகும் பாதையே வெகு அருகே

ஆனாலும் அது பற்றி நீ கவலை கொள்ளவில்லை.

எப்படியோ வாழ்கிறாய். அது ஒரு குறுகிய காலமே.

ஆனால் நீ செல்லவிருக்கும் ஊரோ புது யுகமே.

சென்றவர் அதுபற்றி உனக்கு எச்சரிக்கவில்லை.

வந்தவருக்கோ அது பற்றி தெரிய நியாயமில்லை.

உதித்ததை உதிர்த்தால்? உறைக்கவில்லை,

தாய்க்கு ஒரு கவளம் சோறு!

  பாத்திமா நளீரா  

என்
ஒடுங்கிப் போன
நிழலுக்குள்ளே – நான்
முடங்கிக் கொள்கிறேன்.
மகனே...
உன்னைப் பிரசவித்த
வேதனையை விட
நீ
உதைக்கின்ற வார்த்தைகளால்
உயிரில் உதிரம்
கொட்டினாலும் – ஓர்
உவகைதான்
என்ன அழகாக
பேசுகிறாய்.

சாத்தானிய சட்டங்களை ஜீரணித்து

முஸ்லீம் ஓதும் புதிய வேதம் .

அது பிக்ஹுள் அகல்லியாத !!

உயிர் வாழ்தல் என்ற என்ற காரணத்துக்காக

இங்கு மார்க்கம் 'மையத்து' ஆக்கப்படும் !!

அந்த 'கபன்' துணியை காட்டி

இதோ இஸ்லாம் போர்த்திக்கொள் !!

என தார்மீக விளக்கம் கொடுப்பார்கள்

நம்ம அல்லக்கை ஆலிம்கள் !!!

இந்த சமரசத்தை சரிகான வைக்கும்

மதிகெட்ட பார்வையில் .....

தாக்கூதிய தர்பாரை நியாயம் கண்டு

குப்ரின் சட்டங்களுக்கு இங்கு

அல்ஹம்துலில்லாஹ் ' சொல்ல வைக்கும் !!!

மனைவியின் அருமை அவளின் மறைவிற்குப் பின்பே பலருக்குப் புரியும்!

நீரின் அருமை பயிரில் தெரியும்!

நிலத்தின் அருமை விளைச்சலில் தெரியும்!

கல்வியின் அருமை பதவியில் தெரியும்!

காசின் அருமை வறுமையில் தெரியும்!

தாயின் அருமை அன்பிலே தெரியும்!

தந்தையின் அருமை அறிவினில் தெரியும்!

நண்பனின் அருமை உதவியில் தெரியும்!

அம்மா நினைவுகள்!

அம்மா நினைவுகள்
அற்றுப்போன ஆள் உண்டா -அவள்
அன்பில் நனையாமல்
விட்டுப்போன ஆண் உண்டா

எல்லா பிறப்பிற்கும்
அஸ்த்திவாரம் அம்மா
நல்லா வளர்த்தெடுத்து
ஆளாக்கும் அம்மா

கால்மடக்கி உதைத்த உதை-நான்
கருவறையில் வதைத்த வதை
பொறுப்பதிலே பூமி அவள்

காதல் கணவனும் அவன் கொண்ட அன்பு மனைவியும்!

நீயும் நானும்
நானும் நீயும்
ஒருவருக்கொருவர்
என பிறந்தோம்!

உனக்காய் நானும்
எனக்காய் நீயும்
உயிருக்கு உயிராய்
கலந்து இருப்போம்!

நம்தேகங்கள் இரண்டு,
அதிலுள்ள இதயங்களும்
இரண்டு, ஆனால்
காதல் எனும்
ஒற்றை நாணில்,
கொய்து வைத்த
மலர்களாய் நம்மை
பிணைத்து வைத்தான்
நமது இறைவன்!

மனிதர்கள் பலவிதம்!

பொறாமைதனை நெஞ்சில் ஏற்றி
பொருமிப் பொருமி அலைகிறான்
எருமைபோல் நடந்துகொண்டு
ஏமாறுபவன் இருக்கிறான்!

பேராசையால் மூளைமங்கி
பேந்தவிழிப்பவன் இருக்கிறான்
போராசையினால் போட்டிபோட்டு
பணக்காரனானவன் இருக்கிறான்!

பெண்ணாசை பித்துப் பிடித்த
பெரிய மனிதன் இருக்கிறான்
பொன்னாசையால் விழிகள் பிதுங்கி
பொறாமைப்படுபவன் இருக்கிறான்!

  நாம் யார்..?   

தொழ நேரமில்லை...

ஓத நேரமில்லை..

பசியார நேரமில்லை..

படிக்க நேரமில்லை..

தூங்க நேரமில்லை..

பர பரவென்று வேலைக்காக

பறந்து கொண்டிருக்கிறோம்...

பணமுண்டு பையில்..!

மதிய உணவு இல்லை கடையில்..!

வேளைக்கு சாப்பிட நேரமில்லை...

நிம்மதியாக துயில நேரமில்லை...!

பணிவாக பேச நேரமில்லை....!

படைத்தவனை நினைக்க நேரமில்லை..

பண்பாக இருக்க நேரமில்லை..

பழகியவர்களைப் பார்க்க நேரமில்லை..

நிறை குடம் தளும்பாது! குறை குடம் கூத்தாடும்!!

கரிய இருட்டில் பறக்கும் மின்மினி,
கர்வத்துடன் கூறியது,” என்னைப் போல
உலகுக்கு, ஒளி கொடுப்பவர் யாருள்ளார்?
உலகம் என்ன ஆகும் நான் இல்லாவிடில்?”

விண்ணில் தோன்றிய தாரகைகள்,
விழுந்து விழுந்து நகைக்கலாயின;
“எங்கள் ஒளியின் முன் நீ நிச்சயம்
மங்கி நிற்பாய்! ஏன் வீண் பெருமை?”

இப்போது நகைத்தது வானத்து நிலா;
“இங்கே நான் வந்தபின்னர் உங்களை
எங்கே எங்கே எனத் தேட வேண்டும்!
என்று தான் உணர்வீர் உண்மையினை?”